De ‘Letters van Utrecht’ is ‘een kunstproject dat nooit af is’. Het is een gedicht voor de toekomst. Voor elk teken één steen.Het gedicht wordt steen voor steen geplaatst. Elke week één steen. Het gedicht begint bij nummer 279 op de Oudegracht (bij de Smeebrug) en loopt naar het zuiden. Om een begin te hebben zijn de eerste 648 in mei 2012 aangebracht. Deze vertegenwoordigen de periode 1 januari 2000 tot en met 31 mei 2012. De lijn van letters is nu rond 100 m lang en zal blijven groeien. Het gedicht is nooit af. Een kunstwerk voor toekomstige generaties.
De tekst van het gedicht die nu al is te lezen luidt als volgt:
1-124:
“Je zult ergens moeten beginnen om het verleden een plaats te geven, het heden doet er steeds minder toe. Hoe verder je bent, hoe beter. Ga maar door nu,
125-240:
laat je sporen na. Vergeet de flits waarin je mag bestaan, de wereld is je stratenplan. Was er een tijd dat je een ander was: die ging voorbij.
241-374:
Je bent die ander al. Je bent, zoals je weet, van dit verhaal de spil. Dit is de eeuwigheid. Die duurt. Die heeft de tijd. Ga daarom op in je verhaal en zwelg. Vertel.
375-532:
Vertel ons wie je bent met elke stap. In ons verhaal verdwijnen wij vanzelf, en enkel jij blijft over op den duur. Jij en deze letters, die uit steen gehouwen zijn. Zoals de letters op ons graf.
533-682:
De barsten in de Dom. Naar de hemel opgestoken als een wijsvinger, om de schuldigen aan te duiden en meer tijd te eisen. Zodat we weer rechtop kunnen gaan, als mensen langs de gracht.
683-832:
Die naar hun voeten staren. Kijk omhoog! Zie Utrechts kerken uitsteken boven het maaiveld. Hef de handen, smeek met de torens om dit voorrecht: te zijn, nu te zijn. Het is mooi weer.”
833-988:
Staar maar verder. Het leven is getuige van je blik op de horizon. Jouw voetstappen verbinden het verleden met geschreven letters. Alle seizoenen herkennen zich in deze oneindige stad.
989-1157:
Hier – het woord – is drijfzand, een hittegolf gestoeld op een bevroren gracht. Spoel de cassette terug. Leg achterwaarts een afstand af en kijk vooruit: Het geheugen is een klimplant en de tijd een tuin.
1158-
Langzaam kruipen dieren tussen bladeren uit. Draden brengen licht naar de diepere lagen. De nacht eet de tuin leeg …
De dichtregels zijn geschreven door:
Letters 1-124: Ruben van Gogh
Letters 125-240 Ingmar Heytze
Letters 241-374 Chrétien Breukers
Letters 375-532 Alexis de Roode
Letters 533-682 Ellen Deckwitz
Letters 683-832 Mark Boog.
Letters 833-988 Baban Kirkuki
Letters 989-1157 Vicky Francken
Letters 1158- Anne Broeksma
De website waar de voortgang is te volgen vind je hier: delettersvanutrecht.nl.
bericht geschreven 21-02-2016. aangepast op 12-07-2020: de letters 833-1061 toegevoegd. aangepast op 08-08-2021: de letters 1062-1128 toegevoegd. aangepast op 02-04-2023: de letters 1129-1214 toegevoegd. aangepast op 09-09-2023: de letters 1215-1238 toegevoegd. aangepast op 17-12-2023: de letters 1239-1251 toegevoegd.